Czym się różni psycholog od psychiatry?

Czym się różni psycholog od psychiatry?
Psychoterapia indywidualna, Warszawa, Mokotów

W naszej świadomości psycholog i psychiatra często idą w parze, tymczasem są to dwie odrębne specjalizacje, które wymagają ukończenia zupełnie innych kierunków studiów, co przekłada się również na uprawnienia, jakie w zakresie leczenia i prowadzenia terapii posiadają odpowiednio psychiatra i psycholog.

Psychiatra to lekarz, psycholog to najczęściej terapeuta, który nie posiada wykształcenia medycznego, choć nie jest to zasadą. Co do zasady psychiatra musi posiadać wykształcenie medyczne oraz specjalizację w zakresie psychiatrii. Jak każdego innego lekarza, obowiązuje go przestrzeganie Kodeksu Etyki Lekarskiej. W swojej pracy psychiatra posługuje się konkretnym zestawem kryteriów diagnostycznych – w Polsce obowiązuje Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10, ustalona przez Międzynarodową Organizację Zdrowia (WHO) i obowiązująca od 1996 roku. Psycholog nie wykonuje zawodu lekarza, w związku z czym nie wymaga się od  niego ukończenia studiów medycznych. Jest to absolwent studiów na kierunku psychologia. Psychologia jest subdyscypliną filozoficzną, która wyrosła na samodzielną naukę społeczną.

Psycholog czy psychiatra?

Kiedy potrzebujemy pomocy, z dwojga złego wybieramy psychologa. Czy to zawsze najlepszy wybór? Warto pamiętać o tym, że psycholog nie jest lekarzem, w związku z czym nie będzie nam w stanie zlecić przeprowadzenia żadnych badań – jedynie może zasugerować wykonanie określonych badań prywatnie. Nie będzie nam mógł również przepisać żadnych leków. Dlatego z problemami, które mogą mieć podłoże medyczne warto udać się bezpośrednio do psychiatry, który zleci przeprowadzenie określonych badań, a w razie potrzeby zapisze odpowiednie leki. Jakie problemy warto więc skonsultować z psychiatrą? Lista jest długa i obejmuje m.in.: zmiany nastroju, zmiany w naszym zachowaniu w relacjach rodzinnych i społecznych, zmiany aktywności, gwałtowne zmiany w życiu (tzw. traumy, z którymi nie potrafimy sobie samodzielnie poradzić), ciągłe uczucie strachu, ciągłe uczucie smutku, nadmierna nerwowość i wiele innych.